Morwa biała znalazła swoje zastosowanie już w starożytnej medycynie chińskiej i badania pokazują, że roślina ta zasługuje na szczególną uwagę i włączenie jej do diety. Liście morwy stanowią ważne źródło polifenoli. Spośród nich największe znaczenie przypisywane jest flawonoidom. Zarówno liście, jak i owoce morwy uważane są także za cenne źródło aminokwasów egzogennych: metioniny, treoniny, histydyny, leucyny, tryptofanu, argininy, proliny i kwasu asparaginowego. Wiele publikacji naukowych wskazuje na liczne właściwości prozdrowotne morwy białej, m.in.
- Ze względu na zawartość substancji o działaniu przeciwutleniającym – kwasu askorbinowego, flawonoidów i antocyjanów, usuwa wolne rodniki, które są odpowiedzialne za powstawanie nowotworów oraz apoptozę komórek i starzenie się organizmu.
- Posiada działanie przeciwdiabetyczne, stąd wykorzystywana jest w leczeniu wspomagającym cukrzycy typu II.
- Odwar z liści morwy stosowany jest jako środek napotny oraz do płukania w stanach zapalnych gardła.
- Wyciągi z korzenia morwy wykazują działanie terapeutyczne w leczeniu alergii ze względu na zawartość polisacharydów stymulujących namnażanie limfocytów i przeciwciał.
- Morwę białą można wykorzystać w miejscowym wybielaniu skóry celem depigmentacji piegów, przebarwień skórnych i czerniaków.
- Alkaloidy zawarte w liściach oraz korze działają przeciwwirusowo m.in. na wirusa opryszczki typu 1.
- Spożywanie owoców morwy białej może zahamować powstawanie zmian w mózgu charakterystycznych dla choroby Parkinsona.
- Potwierdzono skuteczność ekstraktów z liści morwy w zwalczaniu bakterii, takich jak Streptococcus, Staphylococcus, Bacillus, Escherichia, Salmonella, Shigella.
Obecnie wykorzystuje się zarówno liście morwy, jak i jej świeże lub suszone owoce.
Źródło:
- Grześkowiak J., Łochyńska M., Związki biologicznie aktywne morwy białej (Morus alba L.)i ich działanie lecznicze. Postępy Fitoterapii, 18, 1, (2017), s.31-35
- Jeszka M., Kobus-Cisowska J., Flaczyk E., Liście morwy jako źródło naturalnych substancji biologicznie aktywnych,Postępy Fitoterapii, 3, (2009), s.175-179
powrót
