• Niedobór magnezu może powodować dodatkowo wydzielanie histaminy (działając na receptory H2), acetylocholiny, insuliny, co z kolei daje biochemiczne podstawy nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej.
• Stres – niezależnie od przyczyny – jest podstawą nadmiernego wydzielania kortyzolu i katecholamin z kory i rdzenia nadnerczy, co z kolei przyspiesza filtrację nerkową, powodując hipermagnezurię (nadmiar Mg). Jeżeli czynnik stresowy trwa nieprzerwanie, dochodzi do deficytów tkankowych magnezu i klinicznych objawów hipomagnezemii (niedobór Mg), pojawia się między innymi lęk, który przez następową hiperwentylację nasila niedobory.
• Magnez działa również jako antykoagulant przez upośledzenie produkcji silnego agonisty funkcji zlepnej płytek, dzięki czemu zapobiega mechanizmom zatorowo-zakrzepowym.
• Niedobór magnezu może odgrywać ważną patogenetyczną rolę w bólach głowy, szczególnie w migrenie. Niskie stężenie magnezu może zakłócać procesy regulujące napięcie mięśni tętnic mózgowych.
• Zdarza się, że pacjenci przez wiele lat leczeni antydepresantem bez suplementacji magnezu nie osiągają pożądanego efektu terapeutycznego. Wiadomo, że leki przeciwdepresyjne mogą wpływać na utratę magnezu w moczu, dlatego konieczne jest uzupełnienie tego pierwiastka w trakcie takiego leczenia.

Pamiętaj, że każda suplementacja, dawkowanie powinno być indywidualnie dobrane pod nadzorem lekarza.
 

Źródło:
Katarzyna Toruńska-Stawińska. Zaburzenia gospodarki magnezowej i ich znaczenie w neurologii. Neurologia po Dyplomie, 2019.